Nakrob
MOONMANAS

Our Place In Their World, a collaborative work by Nakrob Moonmanas and Chitti Kasemkitvatana, focuses on a string of moments when the head of state and commoners from the far east - Siam traveled to the west at the turn of the 20th century. On the threshold of Siamese modernity, King Chulalongkorn perceived the seriousness of foreign affairs with imperial power. His Majesty desired European recognition of Siam as a fully independent power, then made a diplomatic journey to Europe for the first time in 1897. It marked the beginning of an auspicious moment of Siam having its place in the international assembly. By taking account of all possible histories, the project presents an official narrative of modern-groomed Siam together with the chronicle accounts of commoners, K.S.R. Kulap, Nai Tong Khum,
Boosra Mahin, among others.

“K.S.R. Kulap, a commoner who lifted himself from obscure background to take a prominent place in the history of Siamese journalism. He fed his passion for history by collecting books, unpublished manuscripts and bits of printed matter from which he fashioned historical essays. Controversy arose over the accuracy of these essays, many of which concerned monarchical history, and the royal was sufficiently alarmed to respond officially to Kulap’s activities.” wrote Craig J. Reynolds in his essay “The Case of K.S.R. Kulap : A Challenge to Royal History Writing in the Late 19th Century Thailand” (Journal of The Siam Society 61 part 2, July 1973). K.S.R. Kulap transmitted bodies of knowledge once preserved for royal circle and high ranking monks to commoners at the arrival of new medium of printing, a medium which gave him authority and power.

The 16 years old Nai Tong Khum, from Phetchaburi, traveled alone to Europe and then the US and lived abroad for 25 years. Over there, he earned his living from being a laborer to an entrepreneur. During his time in England, he became a famous acrobat with the stage name “Tom Kuma”. Upon his return, he became a foreigner in his homeland, being called “Manu Pralad Chat Thai” (trans. weirdo of Thailand) by his people.

Boosra Mahin, who traveled with his hybrid theater troupe to Europe and contributed to world history. His troupe was the first Siamese who performed overseas. In 1900, whilst performing at the Berlin Zoo, his orchestra was recorded for the first time ever on the Edison wax cylinder by Carl Stumpf, an ethnomusicologist from the University of Berlin. The recordings were filed “Sonic System and Music of the Siamese" and kept at Berliner Phonogramm Archiv. In 1999, the collection was added to the UNESCO Memory of the World Register.

Our Place In Their World redrafts the historical scene of Siamese maritime crossing by assembling the remnants of the forgotten with the grand narrative. The project demonstrates the coexistence of different narrative layers in the same moment, in which they are interwoven in a multitude of ways.

Exhibition link

ถักโลกทอแผ่นดิน (Our Place In Their World) ผลงานศิลปะจัดวางภาพเคลื่อนไหว 2 จอ สร้างสรรค์โดยจิตติ เกษมกิจวัฒนา และนักรบ มูลมานัส นำเสนอห้วงขณะเมื่อชนชั้นนำและสามัญชนชาวสยามข้ามสมุทรจากดินแดน

ตะวันออกไกลไปยังโลกตะวันตกในช่วงการก้าวเข้าสู่คริสต์ศตวรรษที่ 20 ระหว่างการกรุยทางสู่

ความเป็นสมัยใหม่ของสยาม พระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัวทรงตระหนักถึงอำนาจ

จักรวรรดินิยมและความสำคัญยิ่งยวดของการต่างประเทศ พระองค์ทรงปรารถนาให้นานา

อารยประเทศยอมรับสยามในฐานะประเทศเอกราช นำไปสู่การเสด็จประพาสยุโรปเป็นครั้งแรกใน พ.ศ. 2440 ซึ่งถือเป็นอีกหมุดหมายสำคัญของของสยามในเวทีโลก ด้วยการควบรวมความเป็นไปได้ต่างๆ ของเรื่องเล่าทั้งหลาย ผลงานชิ้นนี้นำเสนอประวัติศาสตร์กระแสหลักของการแต่งองค์ทรงเครื่องสยามให้เป็นรัฐชาติสมัยใหม่ ผนวกกับประวัติศาสตร์บอกเล่าของเหล่าราษฎร อย่าง ก.ศ.ร.กุหลาบ, นายทองคำ, นายบุศย์มหินทร์ เป็นอาทิ

“ก.ศ.ร.กุหลาบ สามัญชนผู้ยกระดับจากพื้นเพอันคลุมเครือสู่ตำแหน่งแห่งที่สำคัญของประศาสตร์สื่อสารมวลชนสยาม กุหลาบหล่อเลี้ยงความสนใจในประวัติศาสตร์ของเขาโดยการรวบรวมหนังสือ เอกสารลายลักษณ์ที่ยังไม่ได้เผยแพร่ รวมทั้งสิ่งพิมพ์ต่างๆ เพื่อเรียบเรียงออกมาเป็นข้อเขียนเชิงประวัติศาสตร์ที่กลายเป็นประเด็นถกเถี่ยงในเรื่องความแม่นยำ งานเขียนหลายชิ้นเกี่ยวข้องกับประวัติศาตร์ราชวงศ์ ราชสำนักตื่นตระหนกถึงการกระทำของเขา และตอบโต้ต่อการประพันธ์ของ ก.ศ.ร.กุหลาบ” เนื้อความจากบทความ “กรณี ก.ศ.ร.กุหลาบ: ความท้าทายต่อประวัติศาสตร์นิพนธ์ของราชสำนักสยามในปลายคริสต์ศตวรษที่ 19 (The Case of K.S.R. Kulap : A Challenge to Royal History Writing in the Late 19th Century Thailand) เขียนโดย Craig J. Reynolds (วารสารสยามสมาคม ฉบับที่ 61 เล่ม 2, กรกฎาคม 2516) ก.ศ.ร.กุหลาบ ส่งผ่านเรือนร่างของความรู้ที่ครั้งหนึ่งเคยสงวนไว้ในหมู่พระราชวงศ์และคณะสงฆ์ชั้นผู้ใหญ่ไปสู่เหล่าสามัญชนโดยอาศัยสื่ออย่างใหม่ที่เพิ่งเข้ามาถึงอย่างการพิมพ์ สื่อที่ให้สิทธิและอำนาจแก่เขา

นายทองคำจากเพชรบุรี ออกเดินทางโดยลำพังเมื่อมีอายุ 16 ปี สู่ทวีปยุโรปและอเมริกาและใช้ชีวิตในต่างประเทศยาวนาน 25 ปี โดยเริ่มต้นหาเลี้ยงชีพจากการค้าแรงงานจนกลายมาเป็นผู้ประกอบการในช่วงเวลาที่ทองคำอยู่ในประเทศอังกฤษ เขาได้กลายเป็นนักกายกรรมผู้มีชื่อเสียงภายใต้ชื่อ “ตอมคูมา” เมื่อเขาเดินทางกลับสู่สยาม ทองคำกลายเป็นชาวต่างด้าวในมาตุภูมิของตนเอง ชาวสยามขนานนามเขาว่า “มนุษย์ประหลาดชาติไทย”

นายบุศย์มหินทร์ (บุศย์ เพ็ญกุล) นำคณะละครไทยที่รับอิทธิพลจากอุปรากรตะวันตกเดินทางไปยังยุโรปและมีส่วนร่วมในการบันทึกประวัติศาสตร์โลกโดยคณะละครของนายบุศย์มหินทร์เป็นคณะละครไทยคณะแรกที่เดินทางไปแสดงยังต่างประเทศ ในปี 2443 ขณะที่แสดงอยู่ที่สวนสัตว์กรุงเบอร์ลิน Carl Stumpf นักมานุษยดนตรีวิทยาจากมหาวิทยาลัยเบอร์ลิน ได้บันทึกเสียงการแสดงของนักดนตรีในคณะละครนี้ไว้โดยใช้กระบอกเสียงเอดิสัน (Edison wax cylinder) โดยใช้ชื่อว่า “ระบบเสียงและดนตรีของชาวสยาม” และเก็บรวบรวมไว้ในคอลเลคชัน Berliner Phonogramm Archiv ในปี 2542 คอลเลคชันนี้ได้ขึ้นทะเบียนเป็นมรดกความทรงจำของโลกโดย UNESCO“ถักโลกทอแผ่นดิน” ร่างฉากทัศน์ประวัติศาสตร์ในการข้ามสมุทรของชาวสยามขึ้นใหม่โดยการ

ปะติดปะต่อเศษเสี้ยวแห่งความหลงลืมเข้ากับเรื่องเล่าหลักของชาติ ผลงานชิ้นนี้นำเสนอการอยู่ร่วมกัน

ของชั้นเรื่องเล่าอันแตกต่างหลายหลายในชั่วขณะเดียวกัน ชั้นเรื่องเล่าเหล่านั้นถักทอร้อยเรียงกันในนานาวิถีทาง

“ถักโลกทอแผ่นดิน”คอมมิชชั่นโดยมูลนิธิบางกอก อาร์ต เบียนนาเล่ เพื่อร่วมจัดแสดงในนิทรรศการ “วิญญาณข้ามมหาสมุทร” หนึ่งในกิจกรรมหลักของมหกรรมศิลปะนานาชาติเวนิสเบียนนาเล่ ครั้งที่ 60 พ.ศ. 2567 โครงการนี้สำเร็จได้ด้วยการสนับสนุนจากหอภาพยนตร์ (องค์การมหาชน), สำนักบริหารศิลปวัฒนธรรม จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, สำนักหอจดหมายเหตุแห่งชาติ และโครงการวิจัยภูมิทัศน์ของตำนาน: การขับเคลื่อนระบบนิเวศวัฒนธรรมในพื้นที่แอ่งเชียงแสน โดยมหาวิทยาลัยแม่ฟ้าหลวง